Αντιγόνη Τσίνταλη: H μεσταστροφή σε μια κοινωνία βίας και επιθετικότητας

Τα τελευταία χρόνια, ειδικά στα χρόνια του covid και έπειτα, υπάρχει μια τάση για λεκτική επίθεση, η οποία μετουσιώνεται με τη δύναμη της μάζας σε φυσική, σωματική, το λεγόμενο “λιντσάρισμα”. Αυτά τα χρόνια, είμαστε μάρτυρες μιας μεταστροφής. Αντί να υπάρξει η άνοδος του ουμανιστικού στοιχείου, επικρατεί ο ατομικισμός, η ματαιοδοξία, αυτοπροβολή, εγωκεντρισμός, τα οποία κατά τη γνώμη μου οδηγούν σε μία αποξένωση του ατόμου από την πραγματικότητα, τις πραγματικές της διαστάσεις και επιπτώσεις. Εσωκλείουν το άτομο σε ένα (επί)πλαστό κόσμο. Ζει στο δικό του ριάλιτι, στο οποίο πρωταγωνιστεί. Για αυτό το λόγο βλέπουμε ακραίες συμπεριφορές,απάνθρωπες, “πληρωμένες” απαντήσεις, κακόγουστες ατάκες που στη καλύτερη θα ακούγαμε σε σίριαλ, ταινίες αλλά παραπέμπουν σε κακογραμμένα ριάλιτι. Και αυτό γιατί υπηρετούμε “χαρακτήρες”, “ρόλους”, τους οποίους πλάθουμε και πλασαρουμε στα social media. Και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι αποκλειστικό φαινόμενο των μικρότερων ηλικιών αλλά απαντάται συχνά και στους ανθρώπους 40 και άνω. Ξεφεύγουμε από νόμους και λογικές της “κανονικής”, απλής, ανθρώπινης ζωής. Αποκορύφωμα η μετουσίωση όλων των παραπάνω σε δημόσιες επιθέσεις, διαδικτυακό και δημόσιο λιντσάρισμα σε ότι δεν συμφωνούμε, φραστικές και σωματικές επιθέσεις , fast food σχέσεις, βία, απογυμνωση και εξευτελισμός του εαυτού μας αλλά και των ατόμων κοντά μας. Και όλα αυτά με το πρόσχημα ότι “το άξιζε” , “είναι επικίνδυνος” , “προσβάλει”, “προκαλεί “. Αγνοώντας τους πραγματικούς λόγους και αιτίες που ωθουμαστε σε τέτοιες ενέργειες. Και σίγουρα δεν είναι γιατί κάποιος το “άξιζε”, “προκαλούσε”, “ήταν επικίνδυνος”.