Παναγιώτα Νταλκίτση: Το Δοκίμιο της Μοναξιάς

Το ξεχασμένο ραδιοφωνάκι μού υπενθύμισε κάτι που πάλευα μέρες να λησμονήσω. Γιορτή
σήμερα. Μεγάλη γιορτή. Το γλεντοκόπημα στη γειτονιά σιγά σιγά ξεκίνησε κι εγώ εδώ
μόνος πλάι με τη μοναδική μου συντροφιά: το παλιό ραδιοφωνάκι και τις αναμνήσεις μου.
Μόνος, παιδί μου. Αποκομμένος από όλα εκείνα που εμπεριέχουν τη χαρά, τη ζεστασιά, το
γέλιο, τις αγκαλιές, το μαζί. Το μαζί.

Ακούω φωνές τώρα. Παιδικές, γυναικείες και ανδρικές να παίζουν, να γελούν, να
προετοιμάζουν το εορταστικό τραπέζι. Πρώτο πιάτο, χαρά και πειράγματα. Δεύτερο πιάτο,
συζητήσεις επί παντός επιστητού. Τρίτο πιάτο, τραγούδια και χοροί. Κι εγώ εδώ, μόνος.
Πρώτο πιάτο, ματαιωμένες επιθυμίες και περασμένες αναμνήσεις. Δεύτερο πιάτο, θλίψη και
πνιγμένα δάκρυα. Τρίτο πιάτο, το απόλυτο κενό.

Είναι δύσκολη η μοναξιά παιδί μου. H ερημιά και ο πόνος καραδοκούν.
Αν έχει γιατρικό αυτός ο πόνος;
Έχει και ονομάζεται Συντροφιά και Αγάπη.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ/ΑΠΟΔΟΣΗ:

Παναγιώτα Νταλκίτση,

Ψυχολόγος, MSc, εκπ.στην Γνωσιακή Συμπεριφοριστική θεραπεία